شهدای مجنون

       با سلام و گرامی داشت سالروز شهادت عزیزانمان در چهارم تیر 1367 . که در راه  اسلام وجمهوری اسلامی . در دفاع از ایران اسلامی .جانشان را نثار نمودند. شهید حسین درویشی. شهید احمد درویشی. شهید داودی از بسیجیان سپاه بندر دیلم. جان خود را دراین روز نثار نمودند.       

                                                                                          

 تنها نامه شهید حسین درویشی به خانواده

با عرض سلام و تهیت به حضرت آقا امام زمان (عج) و عرض سلام بر رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی و سلام بر شهدای انقلاب و آرزوی پیروزی رزمندگان اسلام نامه خود را آغاز میکنم: حضور محترم خانواده گرامیم سلام عرض می کنم امیدوارم حالتان خوب بوده و هیچگونه نگرانی نداشته باشید اگر جویای حال فرزندتان باشید الحمدلله سلامتی برقرار بوده و هیچگونه نگرانی ندارم جز دوری شما که آن هم امیدوارم تازه تر گردد. آمین الان که این نامه را می نویسم حدودا ساعت 30/10 دقیقه روز چهارشنبه 1/04/67 است شکر خدا حالم خوب و هیچگونه ناراحتی ندارم و اکنون که این نامه را می نویسم در جزیره مجنون پیش برادران عراقی هستیم و شب و روز ترق و تروق  و صدای خمپاره است. و اما بیشتر از همه وضع یخ و آب خوب است و هم غذا  کمپوت و نوشابه زیاد است ولی نه شب و نه روز خواب و استراحت نداریم و اینجا پرتک (پشه کوره) هم خیلی خیلی زیاد هست و ما اینجا حدود 20 روز تا یک ماه هستیم و بعد من مرخصی می آیم و اینجا هوا خیلی گرم است و پیش ما آب خنک است و ما شنا می کنیم و آبش کم است و در ضمن پیش ما بچه های عامری و زیدون و گناوه هستند و همه الحمدلله حالشان خوب است تنها ناراحتی ها وجود پرتک (پشه کوره)  است که خیلی زیاد است و ما این چیزها را بخاطر خدا و اسلام تحمل خواهیم کرد. در پایان سلامتی و طول عمر امام خمینی و فرج آقامون امام زمان و آرزوی صبرجهت خانواده های شهدا و آرزوی شفا برای مجروحین آزادی اسرای در بند عراق را از خداوند خواهانم. همه ی شما را از کوچک و بزرگ سلام می رسانم. ما حدود 20 روز است که به خط آمدیم. خداحافظ حسین درویشی 1/04/67  

 بخاطر درگیری شدید، همرزمانش موفق نشدند پیکر پاکش را به پشت جبهه انتقال دهند و همچنان در صحنه نبرد باقی مانده است.شهید حسین دارای صفات خوب اخلاقی بود که به بعضی از آنها اشاره  می نمائیم: به پدر و مادرش احترام می گذاشت و با جان و دل به آنان کمک می کرد، به فرائض دینی خود اهتمام می ورزید، ساده می زیست و زرق وبرق دنیا، کفش و لباس نمی توانست او را بفریبد، بسیار فکر می کرد، اوقات فراقتش را با مطالعه و تمرین خط می گذارند. و سلیقه خاصی در جمع آوری آلبوم تمبر داشت با همه یک رنگ بود، هرکس دراولین برخورد جذب چهره صمیمی و مبتسم او می شد. او در دفتر یاداشت خود اشعار زیبا و عرفانی می نوشت که نمونه ای از آنها در اینجا می آوریم.

عاقبت بی کس و تنها ماندم   /  لاله وش در دل صحرا ماندم -

 همه رفتند و من غم زاده باز  /  خسته در محبس دنـیا ماندم  

 -  سوختم، خاک شدم چون آتش  /  کاروان رفت و ز ره جا ماندم 

-  اشک در دیده و من می سوزم   / باز تـشنه لـب بـر دریـا ماندم    -

  پای تا سر همه گوش و همه چشم   / منتظر در ره بـابـا مـانـدم  

-  هیچکس یاور و غمخوارم نیست  /  خسته دل در کف اعـدا ماندم 

-  پایم از خار زبـس آبـله شـد   / دیگر از رفتـن ره وا مانـدم    -

السلام علیک یا شاه عبدالله بن محمد باقر علیهم سلام...